Een uitdagende 3-daagse huttentocht vanaf Lago di Braies in de Dolomieten!

Lisette maakte afgelopen zomer een prachtige 3-daagse huttentocht vanaf Lago di Braies met haar gezin. Een prachtige maar wel pittige tocht, met name geschikt met oudere kinderen of tieners. Hieronder haar uitgebreide beschrijving en praktische tips over deze tocht.

Meer foto’s / video’s zien? Bekijk dan de opgeslagen story hier op Instagram en volg ons meteen om in de toekomst geen tips meer te missen!

Op zoek naar een nieuwe huttentocht

Na de ervaring van vorig jaar wilden we graag weer een huttentocht lopen. Maar waar? De ruige, grote rotswanden van de Dolomieten hebben een grote indruk op ons gemaakt en zo hebben we besloten om weer een huttentocht in de Dolomieten te wandelen.

Ik vind de huttentocht al een ervaring op zich maar met de kinderen erbij wil ik het graag combineren met een mooie plek, als start of onderweg. Naast de huttentocht wilde ik heel graag naar het bekende Lago di Braies, toen dacht ik, 1 en 1 is 2. Misschien kunnen we onze huttentocht wel starten bij lago di braies.

Na veel speurwerk op internet en op kaarten, heb ik een mooie, uitdagende, afwisselende huttentocht uitgestippeld met als begin en eindpunt Lago di Braies. Hieronder een uitgebreid verslag van deze 3 daagse huttentocht.

Dag 1; van Lago di Braies(1496) naar Rifuggio Biella/ Seekofelhütte (2327m)

De route van vandaag:

• Afstand: circa 10 km
• Tijd: circa 3.5 uur
• Hoogtemeters: 1326m stijgen en 473m dalen
• Routenummer: 1

Als je naar Lago di Braies gaat moet je een ticket voor de tolweg betalen, in het hoogseizoen is het verstandig om dit van te voren te regelen. We verblijven in Hotel Edelweis, het hotel ligt in de omgeving van Lago di Braies. Voor het hotel is een bushalte en omdat we na de huttentocht ook hier nog een nacht overnachten, besluiten we om met de bus naar Lago di Braies te gaan. In het hoogseizoen moet je je busplek van te voren reserveren. Dit is heel makkelijk via een website te regelen.

We vertrekken op tijd!

Er is kans op regen en onweer in de loop van de dag dus ook dit keer vertrekken we op tijd om te voorkomen dat we slecht weer onderweg hebben. Na een goed ontbijt nemen we de bus van 8.40 uur. Binnen 10 minuten staan we op de parkeerplaats bij Lago di Braies, onze tocht kan beginnen!

Omdat we gisteren al bij het meer een rondje hadden gelopen kunnen we meteen de route gaan wandelen. We passeren de ’toeristen’ en genieten nog even, zo’n 20 minuten, van het mooie meer aan onze linkerkant. We lopen naar de overkant van het meer om daar te beginnen met de klim.

Het is al best wel warm buiten, de zon schijnt volop. Dat er ‘slecht’ weer op komst is, is nu niet te bedenken maar je weet het nooit in de bergen. We merken dat we meteen al behoorlijk moeten klimmen, dat in combinatie met de zon maakt het best wel pittig.

Een pittige start van de tocht, warm en veel hoogtemeters

Als we achter ons kijken zien we nog steeds het meer, maar het wordt steeds kleiner en kleiner. Onze dochter heeft het in het begin best wel even zwaar, de warmte is de grootste oorzaak. Als er een klein stukje schaduw is, stoppen we even voor een drink pauze.

Het eerste stuk klimmen is ook nog niet zo ‘bijzonder’, het is een beetje saai, de omgeving is nog niet zo divers als we hadden gehoopt. Maar goed, we zijn nog maar net begonnen en we moeten nog wel even.
Na een uurtje lopen we meer tegen de berg aan en dat betekent schaduw.

We lopen via een trap omhoog en hier begint de omgeving al meer ‘dolomieten’ te worden. De bekende ruige, grijs/witte rotsen zijn weer prachtig. Doordat het eerste uur pittig is en niet zo bijzonder vergeet ik eigenlijk foto’s te maken. Als ik nu om me heen kijk zie ik een totaal ander plaatje als beneden. Vanaf hier is de omgeving ook de moeite waard om te fotograferen.

Dit is waarom we een huttentocht zo leuk vinden

De paden worden ingeruild voor steile stukken rots waar we via staalkabels naar boven kunnen klimmen. ‘Dit is weer leuk mam, maar ook spannend’ hoor ik mijn dochter zeggen, haar ‘moeilijke’ start is ze gelukkig snel vergeten. Langzaam aan komen er meer wolken en dit zorgt voor een aangename wandeltemperatuur.

Onderweg komen we een groepje mannen tegen, ze complimenteren de kinderen en ons omdat we dit met ze doen. De vriendelijkheid in de bergen is zo mooi en de kinderen krijgen meteen een glimlach van oor tot oor en lopen trots verder. We komen na zo’n 2 uur boven aan op een soort plateau. Er staat een grote rots waar de kinderen op klimmen voor een coole foto. We eten en drinken wat en gaan dan verder, het voelt alsof we er al bijna zijn.

Al snel komen we erachter dat we nog een stuk omhoog moeten lopen, niet met staalkabels maar op een steil pas. Na circa 45 minuten vanaf het plateau zien we een bord en als we daar aankomen zien we links beneden de hut liggen! Yes! we hebben het gehaald. We zouden eigenlijk nog een stuk verder lopen, rechts van het bord kan je omhoog lopen en daar is een uitzichtpunt over Lago di Braies. Maar wij zijn nu toe aan onze lunch en wat te drinken.

Na de wandeling zijn we toe aan wat te eten en een koud glas drinken!

We lopen naar de hut toe en leggen onze tassen neer en ploffen op de bankjes die buiten staan. Even zitten! Er is een kleine kaart met een paar broodjes. De kinderen bestellen worst met aardappels en wij eten een broodje omelet en natuurlijk wat kouds te drinken. Na deze actieve ochtend gaat het er goed in en komen we bij.

Buiten staat een hokje met wc maar die is buiten gebruik wegens water tekort. Als we binnen ons aanmelden kunnen wij gelukkig wel boven naar de wc maar helaas geen douche vanmiddag, dat is na zo’n warme actieve dag wel jammer. Maar het is wat het is.

Niets is wat het lijkt

Het weer ziet er nog rustig uit. We besluiten om toch nog naar het uitzichtpunt te lopen, zonder tassen, dat scheelt al een hoop. Vanaf beneden lijkt het niet zover, dat doen we wel even! Maar niets is minder waar. Deze klim is nog steiler dan vanmorgen, we houden wel van een beetje uitdaging maar na een uur zijn de kinderen en ik echt op. Vanaf beneden zie je maar een klein stukje van de klim, maar ‘om de hoek’ loopt deze nog veel verder door. Wij besluiten om hier te stoppen.

K besluit om zelf nog even naar boven te lopen! Omdat hij alleen is blijven wij wachten. We genieten van het uitzicht en zien ineens in de verte de Drei Zinnen! Hoe klein ze ook zijn vanaf hier, het is wel heel bijzonder dat we ze kunnen zien. Na een half uur is K boven, het uitzicht is echt fantastisch, maar op de foto niet goed vast te leggen. Maar ook best spannend want er is geen hek, dus je ziet de afgrond beneden. Na ongeveer een half uur zien we K weer terug komen lopen en wandelen we met zijn vieren weer terug naar de rifugio.

Net op tijd weer terug in de hut

Het weer begint nu een beetje om te slaan, we horen af en toe gedonder in de verte en het wordt donkerder. Het tempo moet wat hoger om droog over te komen, maar blijven wel goed oppassen met afdalen. Op zo’n 20 meter voordat we de hut bereiken begint het te spetteren, we hebben het vandaag voor de 2e keer weer gered!

Dit stukje route zou ik niet aanbevelen met kinderen, daar is het echt te pittig voor, vanaf de Rifugio lijkt het een klein stukje, maar dat is het dus niet.

Rifugio Biella, een back to basic berghut

We zijn op tijd binnen want het begint behoorlijk hard te waaien en te regenen. Bij het inchecken krijgen we een kamer aangewezen. Je moet bij de incheck laten zien dat je een lakenzak en slippers bij je hebt. Meer informatie over een paklijst voor een huttentocht vind je trouwens hier in dit aparte blog.

‘Er is alleen een gat’

We slapen in een 4 persoonskamer op de 2e verdieping. Er staat 1 stapelbed en 2x een 1-persoonsbed. In de kamer hebben we een lampje, op de gang staat een stekkerdoos om je telefoon op te kunnen laden. Als mijn zoon terug komt van de wc komt hij met een verhaal terug, ‘er is alleen een gat’. Een Franse wc dus. Ook dit is even wennen maar goed ook dit hoort bij het wandelen van een huttentocht. Mijn moeder zou zeggen ‘leuk voor het verhaal’. Helaas zit een douche er niet in maar gelukkig heb ik verfrissingsdoekjes mee. We frissen ons op en gaan binnen een spelletje spelen en nemen er een lekker biertje erbij.

Voor het avondeten kan je kiezen uit 2 voorgerechten; pastaragout of groentesoep en 2 hoofdgerechten; gegrilde varkenslapjes met aardappelpuree of een omelet. We kiezen alle vier de groentesoep en de varkenslapjes. De kinderen hebben iets meer moeite met het eten maar gelukkig hebben ze wel wat gegeten. Het was op zich prima, je weet dat je boven op een berg bent en dat het anders is dan dat je thuis gewend bent. Na het eten is het tijd om tanden te poetsen en te gaan slapen, morgen weer een, mooie, lange dag.

Een goed ontbijt

Na een prima nacht staat tussen 7 -8 uur het ontbijt klaar. Vandaag hebben we een lange wandeling dus we willen vroeg ontbijten om ook weer vroeg te kunnen vertrekken. De deur van de ontbijtzaal gaat echt pas om 7 uur open. We zitten op dezelfde plekken als gister bij het avondeten. De kinderen hebben honger omdat zij gister niet veel hebben gegeten en het ontbijt valt me heel erg mee.

Er zijn verschillende kleine bakjes yoghurt (vruchten, naturel of vanille) pakjes verpakte crackers (soort toast/beschuit), plakken cake (erg lekker en voedzaam!) en op tafel staat een mandje met witbrood en een mandje met jam, honing en Nutella. Bij de bar staan kannen koffie en thee en kannen met sap en water. Na een goed ontbijt pakken we onze spullen en zijn we klaar voor de 2e dag!

Dag 2; van Rifugio Biella / Seekofelhütte(2327) naar Rifugio Munt de Senne (2126m)

De route van vandaag;

• Afstand: circa 17 km
• Tijd: ca 5.5 uur
• Hoogtemeters: 773 stijgen en 890m dalen
• Routenummers: 26, 6, 6A

Vandaag lopen we een grote afstand en dat terwijl de volgende hut, Rifugio munt de Sennes, eigenlijk maar 1,5 uur hiervan vandaan ligt. Maar zoals ik eerder had geschreven wil ik het wandelen combineren met een mooie plek. Tijdens het uitstippelen van deze tocht zag ik op de kaart dat hier ‘in de buurt’ een mooie waterval is. Deze zag er zo mooi uit dat we een stukje omlopen.

Eerlijk gezegd is het wel een fijn idee dat de hut dichtbij ligt omdat als het toch slecht weer zou zijn je dus ook daaromheen kan plannen! Gelukkig voor ons zijn de voorspellingen goed, we beginnen de tocht bewolkt maar droog!

Een geweldige start van huttentocht dag 2

We laten Rifugio Biella achter ons en lopen route 26 richting Rifugio Malga Ra Stua, hopelijk wordt dit onze lunchplek. Het bekende geluid van bellen horen we alweer, we zien geen koeien maar wat zijn het dan? Als we goed kijken zien we een hele grote kudde schapen, ze vallen helemaal niet op tussen de witte stenen. We genieten even van dit leuke gezicht van de schapen, het geluid van de bellen en de prachtige omgeving.

Wandelen in een prachtige omgeving!

De combinatie van het groene gras, de witte stenen rotsen, de grote rotspartijen verderop, al de kleuren en contrasten zijn waanzinnig om te zien. Maar we moeten ook weer door, wat fantastisch om hier te mogen en te kunnen wandelen. Het is erg rustig op het pad, af en toe komen we een tegenligger tegen maar we lopen voornamelijk met zijn vieren. We lopen op een mooi grindpad wat goed zichtbaar is in het groene gras. Na een tijdje lopen we op een vlakker grasgebied waar alleen het pad van steen is. We zien een watertje en weer een kudde schapen, ze staan dicht bij elkaar.

Een bijzondere ontmoeting

Als we een houten huisje passeren worden we ‘verwelkomt’ door een paar blaffende honden, zij beschermen hun terrein. De eigenaar komt naar buiten en houdt de honden in bedwang. De man is vriendelijk en we maken een praatje. Hij is geïnteresseerd wat we hier doen en wij zijn ook wel nieuwsgierig naar zijn verblijfsplek. Hij is een aantal maanden de herder van de kudde en woont met zijn vrouw en zijn kindje van 1 jaar in het houten huisje!! Wow! Echt weer zo bijzonder wat je tijdens een huttentocht hoort en ziet. Hij wenst ons succes met de tocht en we gaan weer door.

En weer door richting Rifugio Malga Ra Stua

Het eerste uur lopen we flink door, het is redelijk vlak, beetje heuvelachtig. Eigenlijk vinden we dag 2 altijd het fijnst om te wandelen, niet te veel klimmen maar wel wandelen op een plek waar je normaal niet komt! De omgeving is heel divers, na het grasgebied komen we nu weer meer bij rotsen en heuvels.

Na 1.5uur is het tijd om te dalen, het pad is heel fijn in zigzagbochten waardoor het dalen goed te doen is. Hier komen we iets meer tegenliggers tegen, deze hebben het zwaarder dan wij. Als we beneden zijn moeten we bijna bij Rifugio Malga Ra Stua zijn, maar in de bergen weet je nooit wat ‘bijna’ betekent, deze fout hebben we eerder gemaakt.

We horen een kabbelend watertje in de buurt, we kunnen kiezen of we lopen op een breed grindpad (wordt ook gebruikt voor mountainbikers) of we lopen de wandelroute 26 door, langs het riviertje. We kiezen natuurlijk voor de 2e optie, ook met de gedachte dat we de het grindpad straks moeten lopen. Na ongeveer 20 minuten zijn we bij de Rifugio, het is 10.30 uur, te vroeg voor de lunch. Ook al zijn onze benen best toe aan pauze, kiezen we ervoor om op zoek te gaan naar de waterval, ‘cascate del doite’.

Cascate del doite, een verborgen parel

Heel gek, de waterval staat niet op de wandelkaart en niet op google maps maar wel in de outdooractive app. Tijdens het uitstippelen van de huttentocht kwam ik de waterval via de app tegen. Zelfs op de kaart bij de hut staat de waterval er niet op.

We passeren de hut en de parkeerplaats, hier zien we een soort pendelbusjes staan en deze rijden heen en weer op de weg waar we wandelen. Al gauw horen we water stromen, we zien door de rotsen een klein waterstroompje, maar dit kan het niet zijn dus lopen we verder. Dan zien we een bordje staan met ‘cascate del doite’! Omdat waar we liepen ook een weg is voor auto’s volgen we het bordje van de cascate. Het blijkt niet 1 maar meerdere watervallen te zijn! Bijzonder dat dit zo slecht te vinden is op kaarten of internet. De paden zijn vrij smal dus we lopen achter elkaar en bij een tegenligger wordt het wel een uitdaging en moeten we soms opzij om ruimte te maken.

Elke keer een nieuwe waterval!

De route is ontzettend mooi, en elke keer krijg je een nieuwe ‘waterval’ te zien. Sommige stenen in het water zijn helemaal glad geslepen door het water en lijken op een glijbaan. We moeten de kinderen tegenhouden om in het water te springen want het is inmiddels weer lekker warm geworden. Elke waterval is weer anders, groot, klein, tussen de rotsen, robuust of wat rustiger. De waterval route duurt ongeveer een half uur maar is echt de moeite waard! Ik ben erg blij dat we deze omweg hebben gemaakt, dit is een verborgen parel, op internet dan, want er zijn genoeg andere mensen die ook hier komen genieten van dit moois.

Het lijkt erop dat je bij de laatste waterval het water kan oversteken en dan via een andere route weer terug kan lopen. Omdat wij nog wel een behoorlijke stuk naar onze slaapplek moeten, kiezen we ervoor om de bekende weg terug te nemen. We lopen het eerste stuk via de gewone weg, maar na een tijdje merken we dat het best steil is en besluiten we toch om via de watervalroute weer terug te lopen (de weg loopt evenwijdig aan de watervalroute). Achteraf gezien hadden we beter via de weg naar beneden kunnen lopen en via de watervalroute naar boven.

We komen rond half 12 aan bij Malga Ra Stua, tijd voor lunch! We vinden gelukkig nog een plekje op het terras, even bijkomen! Deze plek is behoorlijk populair, er is een kleine kaart met de bekende gerechten zoals frankfurter worst, apfelstrudel en apfelschmarren (een kruising tussen kaiserschmarren en een appelpannenkoek). We nemen de tijd om lekker te eten, omdat het begint te waaien besluiten we om binnen nog een kopje koffie te drinken voordat we onze laatste stuk gaan wandelen, nog ongeveer 6 km te gaan en ca 555 hoogtemeters.

Het laatste stuk naar Rifugio Munt de Sennes

Vol nieuwe energie starten we onze laatste deel van de dag, we houden route 6 aan. Het eerste deel lopen we, zoals verwacht, op het brede grindpad. We passeren een kudde koeien en ezels en lopen als het waren tussen 2 gebergtes door. Aan beide kanten zien we grote rotswanden, sommige delen zijn grijs en sommige zijn wat roder. Dit deel wordt ook wel de rote wand genoemd.

Na ongeveer een uurtje op het grindpad te hebben gewandeld komt er een splitsing, er is een klein smal wandelpad wat rechtdoor loopt, het grindpad loopt met een bocht eromheen. Wij kiezen voor het wandelpad, uiteindelijk kom je op hetzelfde punt uit maar het wandelpad loopt wel wat relaxter. Het wandeltempo ligt nu wat lager. We hebben tenslotte nog tijd genoeg en we vergeten vooral niet te genieten van de omgeving. Bijna elke kilometer in de bergen is anders. Als ik achter me kijk zie ik een rode stenen muur aan de zijkant met erboven een soort plateau, daaronder een mooie groene vallei met achterin weer prachtige rotsen. Op de foto valt mij de grote wolken met een mooie licht erachter op die voor nog meer diepte zorgt.

We passeren Rifugio Sennes

Na ongeveer 1.5u lopen vanaf de pauze zien we Rifugio Sennes, bij het uitstippelen van de tocht wilde ik eerst hier overnachten, helaas kreeg ik heel lang geen reactie. Pas na een paar maanden kreeg ik te horen dat ze vol zaten. Gelukkig had ik inmiddels Rifugio Munt de Sennes al gevonden en zij waren snel met hun reactie en hadden wel nog plek. Stiekem ben ik wel blij dat we hier niet hoeven te slapen, het is een vrij grote Rifugio en erg druk met ook mountainbikers, maar goed eerst maar wachten tot we zien waar wij komen te slapen!

Wij moeten nu dus nog een klein stukje, volgens de borden nog 40 minuten lopen. Dit laatste stuk lopen we vooral weer over een groot groen heuvelachtig plateau. De heuvels lijken vrij vlak maar ook de laatste meters is het soms best even klimmen. Als we bovenop een heuvel staan zien we beneden in een soort kom een boerderij liggen, dit is Rifgio Munt de Sennes. We worden verwelkomt door een kudde schapen. De groene weide lijkt wel een tapijt zo mooi groen is het. Om 14.30 uur komen we aan bij de hut. Hij is klein en ziet er idyllisch uit!

We komen binnen in een gezamenlijke ruimte met een bar. Ik meld ons aan en bestel, voordat we naar onze kamers gaan, eerst wat te drinken. Om de hut is een grote buitenruimte die omheind is met een hek. Er staan een paar bankjes in de zon en daar genieten we van een heerlijk koud glas limonade/biertje. Bij inchecken geef je meteen door wat je wilt eten en hoe laat je dit ongeveer wilt hebben. Er zijn verschillende opties, de kinderen gaan voor Kaiserschmarren en wij kiezen voor Gröstl. De rifugio wordt gerund door een jong stel, ze zijn super vriendelijk en enthousiast.

Rifugio Munt de Sennes, daar moet je geweest zijn!

We slapen op een 6 persoonskamer maar er komen geen andere gasten bij. Een lakenzak is niet nodig, de bedden zijn opgemaakt. Ook zijn er soort slippers aanwezig voor als je zelf geen slippers bij je hebt. Als we de kamer binnenkomen ruikt het naar fris gewassen was! Zo lekker dat de kamer fris ruikt en ook lekker ruim is.

We zijn redelijk vroeg aangekomen dus er zijn nog niet zoveel andere gasten in de hut. Omdat we gisteren niet konden douchen kiezen we ervoor om nu in alle rust dit alvast te doen. De douche is inbegrepen, wel geeft Lucia aan dat er beperkt warm water is dus of we daar rekening mee kunnen houden. Er is 1 douche met ook een wastafel en een wc. De douche is ook heel schoon en met heerlijk warm water. Wat kan je opknappen van een frisse douche. Naast de douche met wc is er boven ook nog een aparte wc met wastafel en beneden voor het restaurant zijn er ook nog 2 toiletten. Deze Rifugio is nu al fantastisch!

Een grote boerderij met zelfgemaakte producten

Terwijl de kinderen een spelletje spelen lopen wij met zijn tweeën een rondje om de Rifugio. Het is een grote boerderij met diverse dieren zoals varkens, koeien, schapen en geiten. Ze maken ook zelf hun producten zoals kaas, melk en yoghurt. We lopen nog even verder naar een iets hogere heuvel voor een prachtig uitzicht! Voor ons zien we een groen plateau en rondom zien we de robuuste rots gebergte wat typerend is voor de Dolomieten. Waanzinnig!

Om 18.30 uur staat het eten voor ons klaar. Het eten is echt fantastisch, de borden gaan leeg terug. Bij het eten staat een karaf water met glazen op tafel en kan je ander drinken bij bestellen. Na het eten zien we de kleuren buiten veranderen, de zon gaat onder. We gaan met zijn 3en weer naar de heuvel waar we vanmiddag ook stonden voor een mooie zonsondergang. Binnen een halfuur krijgen de bergen een grijze, rode en daarna een donkere bijna zwarte kleur! Het is een lange, intensieve maar prachtige dag geweest, moe en voldaan zoeken we onze bedden op.

Een heerlijk ontbijt met verse broodjes!

Alle vier hebben we geslapen als een roos! Het ontbijt is tussen 7 en 8 uur. Als we de trap aflopen ruiken we al verse broodjes! We zijn verrast als we zien wat het ontbijt is, heerlijke verse afgebakken broodjes, verse warme croissantjes, en yoghurt met wat muesli of honing pofs. We krijgen koffie, thee, warme chocolade melk of sap aangeboden. Wat een luxe! Dit is met stipt onze nummer 1 Rifugio als het gaat om service, prijs en faciliteiten! Wow! En wat zijn we blij dat we deze hut als 2e hebben. De zon schijnt weer en na een koffie in het zonnetje is het tijd voor onze laatste dag!

We checken uit en bedanken de eigenaren voor dit fantastische verblijf. Als je in de buurt bent en wellicht 3 dagen te veel is, is deze Rifugio echt een aanrader als verblijf voor een 2 daagse huttentocht!

Dag 3; van Rifugio Munt de Senne (2126m) naar Lago die Braies en door naar Hotel Eidelweiss

De route van vandaag;

• Afstand: circa 16 km ( naar Lago di Braies is het ca 8.6km)
• Tijd: ca 5 uur
• Hoogtemeters: 313m stijgen en 1296m dalen
• Routenummers: 6A, 24, 23A, 23, 19, 1, 2A

De laatste dag! Al pratend over de afgelopen dagen en over hoe fantastisch de Rifugio was lopen we eerste een stukje wat we gisteren hebben gelopen, route 6A. We moeten opletten want we moeten al snel route 24 nemen, dat is een klein pad tussendoor. Door de outdooractive app, waarbij je ook kan zien waar we lopen, zien we dat we moeten afslaan op een klein smal grindpaadje. Onderweg komen we diverse dieren tegen. Natuurlijk de bekende koeien maar ook een aantal marmotten zien we holletjes in en holletjes uitrennen.

We lopen deze route helemaal alleen, er is echt niemand te bekennen! De lucht is strak blauw, de temperatuur is heerlijk om te wandelen. Na een uur wandelen, waarbij we de laatste echt klimmeters hebben gemaakt komen we boven op een bergtop te staan. Vanaf hier (route 23) moeten we steil naar beneden lopen om straks uit te komen bij Lago di Braies.

Een pittig stuk afdalen naar Lago di Braies

Op dag 1 was het behoorlijk klimmen en dat was pittig maar ook dit stuk, het steil naar beneden lopen is een uitdaging. We lopen een ander pad als de heenweg. Op dit pad liggen de stenen los dus we moeten goed onze voeten neerzetten en ons gewicht naar de berg doen. Overal waar we kijken zien we stenen en rotsen, het is een grijs/bruine rotsen massa met weer van die indrukwekkende hoge stenen muren! We voelen ons een klein kiezeltje vergeleken deze grote robuuste muur!

Mijn dochter vindt het naar beneden lopen best spannend, dus ze loopt samen met haar vader de lastige delen. Gelukkig hebben we het gevoel snel te pakken en weten we hoe we ons veilig naar beneden kunnen brengen. Opeens horen wij een schel soort gegil/gekrijs. We denken dat het een vogel is maar al snel zien we een hertje aan de andere kant tegen de berg staan, hij loopt en springt een stuk makkelijker naar beneden dan wij! Wat ontzettend tof om dit te zien, bijna de hele weg naar beneden blijft hij ons ‘volgen’.

Aankomst bij Lago di Braies, het startpunt van onze huttentocht

Ondanks dat het af en toe best steil naar beneden lopen is en er geen einde aan lijkt te komen, hebben we in 3 kwartier het grootste gedeelte gehad. We moeten een soort van oversteken, het lijkt alsof hier door het weer (regen/storm of het smelten van de sneeuw) een behoorlijk deel is weggeslagen. We kunnen niet zien welke kant we op moeten maar aan de overkant lijkt een pad te lopen. Al snel zien we dat dit inderdaad het wandelpad is.

De grijze massa wordt langzaamaan ingewisseld voor meer groen. Overigens lopen we het hele deel dalend in de schaduw wat wel erg lekker is omdat het vandaag behoorlijk zonnig is. Het lopen gaat nu weer een stuk makkelijker, het is nagenoeg vlak of we lopen geleidelijk een stukje naar beneden. Dit merken we meteen in het tempo van de kinderen.

Naast het groen lopen we nu ook een heel stuk langs een klein stroompje. Nog een klein stukje en dan zijn we bij Lago di Braies! Onderweg komen we nog de Grünwaldalm tegen maar omdat we bijna bij het meer zijn besluiten we om bij het meer te pauzeren. Om half 12, na 3 uur wandelen, komen we bij het meer, ons beginpunt van deze fantastische huttentocht! Het is nog een klein stukje lopen voordat we vooraan bij het meer zijn waar een restaurantje is om te zitten en om wat te drinken. Met het meer op de achtergrond genieten we van een kopje koffie of een flesje fris.

Een mooi aandenken bij de souvenirshop

Na de pauze lopen we naar de parkeerplaats, daar is een souvenirshop. De kinderen willen kijken of ze een mooie pin als aandenken kunnen kopen en natuurlijk is die er! We besluiten om het laatste stuk toch te gaan wandelen in plaats van met de bus terug. We halen nog even snel een pizza slice als lunch en dan maken we, nu echt, de laatste kilometers! Bij het meer lopen we eerst route 1, tot het dorp, deze route is evenwijdig aan de autoweg maar dan aan de andere kant van het water.

De route is in de schaduw en te vergelijken als een wandeling in een bos. In het dorp ruilen we route 1 om voor route 2A, we moeten een klein stukje van de route aanpassen omdat 2A niet bij ons hotel uitkomt maar met google maps komen we op een pad en zien we in de verte het hotel liggen! Vanaf het meer is het zo’n 1.5 uur lopen tot ons hotel, goed te doen dus, daar hebben we geen bus voor nodig!

Om 14 uur staan we voor het hotel! We hebben het gehaald! En dat gevoel is onbeschrijfelijk, euforisch, fantastisch maar ook trots! Trots op alle vier dat we dit weer met elkaar hebben gedaan. We zijn weer een mooie ervaring en een geweldig verhaal rijker.

Conclusie van onze huttentocht bij Lago di Braies

Deze huttentocht vanaf Lago di Braies was weer heel anders als die van vorig jaar, maar ook deze tocht is een fantastische uitdaging voor het hele gezin. Het is wel een pittige tocht dus geschikt voor oudere kinderen die al enige wandelervaring in de bergen hebben.

Eerlijk gezegd, als ik van te voren zou weten dat ik niet zou kunnen douchen bij de eerste plek en dat er geen ‘normale’ wc zou zijn dan had ik deze waarschijnlijk niet geboekt. Maar! Ik ben blij dat we dit wel hebben ervaren, ook voor de kinderen is het goed dat niet alles vanzelfsprekend is en dat je je af en toe moet aanpassen. En hoe fijn was de douche op dag 2. Daar hebben we extra van genoten!

Huttentocht bij Lago di Braies, handig om te weten:

Lago di Braies, startpunt van deze huttentocht ligt op zo’n 1050 kilometer van Utrecht. De omgeving Lago di Braies is in het hoogseizoen druk, kom je met de auto dan moet je een tolticket betalen, deze kan je van te voren al reserveren. Parkeren kan op verschillende parkeerplaatsen, hoe dichter bij het meer hoe duurder. P2 is prima, €6 per dag en op 600 meter van het meer.

We schreven over Lago di Braies schreven we een apart blog, je vindt deze hier.

Verdere handige informatie:
Voor deze huttentocht is Kompass wandelkaart 145 Pragser Dolomiten gebruikt + de outdoor active app.

Informatie over de berghutten

Rifugio Biella

• Verblijf Half pension €75,00 p.p kids jonger dan 10 jaar €45,00.
• 50% aanbetalen, rest bij aankomst
• Diverse slaapkamers; 2, 4, 6 persoonskamer en een slaapzaal
• Geen douchemogelijkheden
• Lakenhoes + slippers verplicht

Meer informatie vind je hier op de website van Rifugio Biella.

Tip voor een hotel voor of na je huttentocht vanaf Lago di Braies

Wij verbleven voorafgaand en na onze huttentocht in Hotel Edelweiss. Dit drie sterren hotel ligt op zo’n 7 kilometer vanaf Lago di Braies, van waar onze huttentocht begon. Vanaf het hotel gaat een bus wat wij ideaal vonden, de auto konden we dus laten staat bij het hotel (bespaar je dus ook parkeerkosten).

Rifugio munt de Sennes

• Verblijf logies + ontbijt €55 p.p. (kinderen zelfde prijs)
• Diner apart betalen, keuze uit 5 verschillende typische Tiroolse gerechten
• Douche bij verblijf inbegrepen

Meer informatie vind je hier op de website van Rifugio munt de Sennes.

Meer lezen

We hebben nog veel meer tips voor een gave huttentocht met kinderen. Kijk hieronder voor meer inspiratie.

• Paklijst voor een huttentocht
• Op huttentocht: tips en routes
• 23 tips om wandelen in de berg leuk en veilig te houden
• Of ga hier meteen naar het overzicht van alle kindvriendelijke huttentochten

In dit blog kunnen affiliate links staan. Boek je via zo’n link dat betaal jij niks extra maar krijgen wij een kleine vergoeding. Daarmee kunnen we in de toekomst bergen vakantie inspiratie blijven delen. Veel dank dus als je een boeking maakt via zo’n link.